Durf jij?
De vraag die mij al vele malen door de gedachte suist, is gelijk een ontlading die boosheid en verdriet tegen de haren streelt.
Iedere keer als ik ergens in de brei van onze sociale media duik en de dagelijkse gang van zaken gadesla, komt regelmatig de vraag "hoe durf jij?" naar voren.
Het beschamende gedrag dat sommigen durven te uiten "vanuit hun relatief veilige anonimiteit", gaat mijn pet te boven.
Mijn geloof in de goedheid van de mens, is niet meer zo werelds als dat ik hem altijd wilde zien.
En toch... toch wil ik die kleine stukjes positiviteit, die hier en daar opdoemen tussen de kabbelende puinhopen van het soms respectloze achterland, niet ten prooi laten vallen aan de nulcelligheid der hersenlozen.
En toen las ik, onverwachts in een van mijn buien der schrijverij, wat ik ooit al eens beschreef, waarom zou je in de valkuil van de ergenis stappen?
De tijd gaat al zo snel, voordat je beseft wat je beleeft, is de wereld je al vergeten of zoals ik afgelopen week mocht meemaken dat je als bijna 98 jarige nog met verdriet afscheid van een 103 jarige mag nemen en hoort haar zeggen " Ja joh de tijd gaat hard"
Durf jij samen met mij 2023 in te stappen met een voornemen dat 365 dagen in stand moet blijven? 365 dagen gewoon je best doen, 365 dagen respectvol met een vleugje meer acceptatie zonder er gelijk een mening of een aanname aan te binden?
Laat het land van Kierewiet, waarin wij leven, maar voor wat het is en doe gewoon je best om er iets moois van te maken, er simpel te zijn, eerlijk, respectvol en sociaal.
Dan weet ik zeker dat wij ook overmorgen hand in hand in de richting van de glimlach blijven lopen.
Een helblauwe lucht aan de horizon vind je nooit als er drukte word gemaakt over seconden en zeker niet als je het probleem ziet uit Kierewiet.
Je kunt je schouders er over ophalen of in mineur geraken maar soms moet je voor jezelf durven gaan, dan voel je echt wel weer de warmte van die mooie lentedag met zijn stroming van vele woorden
Veel leesplezier
Nooit vergeten hoe het is geweest om nu te weten hoe het later is geworden